بحران تیم ملی آلمان در جام جهانی

تیم ملی فوتبال آلمان، یکی از پرافتخارترین و منظم‌ترین تیم‌های تاریخ فوتبال، پس از قهرمانی در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، وارد دوره‌ای از بحران عمیق شد. حذف ناباورانه از مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۸ و تکرار همان سرنوشت در قطر ۲۰۲۲، نشانه‌هایی از پایان یک عصر طلایی و آغاز بحرانی ساختاری در فوتبال آلمان بود. در ادامه این مقاله، وب سایت مجله خبری اینتر میلان شما را با اطلاعات بیشتر آشنا خواهد کرد. با ما همراه باشید!

تیم ملی آلمان

تیم ملی فوتبال آلمان همواره نمادی از نظم، انضباط و کارآمدی در فوتبال جهان بوده است. از دهه ۱۹۵۰ تا دهه ۲۰۱۰، آلمان همواره یکی از قدرت‌های بلامنازع فوتبال محسوب می‌شد؛ تیمی که با چهار قهرمانی جهان و سه قهرمانی اروپا، الگویی برای بسیاری از کشورها بود.

نطبق جدیدترین اخبار فوتبال قطه اوج این مسیر، جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل بود؛ جایی که آلمان با نمایشی چشم‌نواز و منظم، برزیل را با نتیجه تاریخی ۷–۱ شکست داد و عنوان قهرمانی جهان را از آن خود کرد.

اما کمتر کسی تصور می‌کرد که تنها چهار سال بعد، همین تیم در همان مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه از رقابت‌ها حذف شود. ناکامی‌ای که بسیاری آن را نتیجه غرور پس از موفقیت و ناتوانی در بازسازی نسل جدید دانستند.

تیم ملی فوتبال آلمان

بحران اما در ۲۰۲۲ قطر تکرار شد؛ تیمی که با وجود در اختیار داشتن استعدادهایی مانند موسیالا و هاورتز، باز هم از صعود به مراحل حذفی بازماند و پرسش‌های عمیق‌تری را در مورد وضعیت فوتبال آلمان مطرح کرد.

این شکست‌ها تنها نشانه‌ای از افت فنی نبودند. بلکه بازتابی از مشکلات ریشه‌دارتر در ساختار مدیریتی، فلسفه فوتبال، و حتی درک فرهنگی از بازی بودند.

برنامه‌ریزی دقیق و سیستماتیکی که پس از یورو ۲۰۰۰ آلمان را به قله رسانده بود، دیگر پاسخ‌گوی دنیای جدید فوتبال نبود؛ دنیایی که سرعت، خلاقیت و انعطاف تاکتیکی حرف اول را می‌زدند.

مسابقات تیم ملی فوتبال آلمان

مقاله حاضر می‌کوشد با نگاهی تحلیلی و تاریخی، مسیر صعود و سقوط اخیر تیم ملی آلمان را بررسی کند؛ از دوران طلایی یواخیم لوو تا بحران‌های مدیریتی پس از او، از چالش‌های فلسفی فوتبال آلمانی تا امیدهای تازه‌ای که با نسل جدید و حضور یولیان ناگلزمان در آستانه یورو ۲۰۲۴ شکل گرفته‌اند.

هدف، نه صرفاً مرور شکست‌ها، بلکه درک عمیق‌تری از چرایی و چگونگی این دگرگونی است؛ دگرگونی‌ای که شاید آینده فوتبال آلمان را برای سال‌های پیش‌رو تعریف کند. 

آلمان جام جهانی ۲۰۱۸

جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، نقطه‌ی شروع رسمی بحران فوتبال آلمان بود. تیمی که چهار سال قبل جهان را فتح کرده بود، حالا در گروهی که شامل مکزیک، سوئد و کره‌جنوبی بود، قعرنشین شد و حذف زودهنگام را تجربه کرد؛ چیزی که از دهه ۱۹۳۰ تا آن زمان در تاریخ فوتبال آلمان سابقه نداشت.

فوتبال آلمان در جام جهانی ۲۰۱۸

لوو با ترکیبی به میدان رفت که بیشتر شبیه یک «بزرگداشت» برای قهرمانان قدیمی بود تا تیمی آماده برای آینده. در خط دروازه مانوئل نویر بعد از مصدومیت طولانی باز هم فیکس بود، در حالی که تراشتگن فصل فوق‌العاده‌ای در بارسا داشت. در خط دفاع، بواتنگ و هوملس دوباره کنار هم بازی می‌کردند زوجی که زمانی بهترین دنیا بودند، اما حالا کند و سنگین شده بودند.

در میانه میدان، تونی کروس و خدیرا قرار داشتند؛ زوجی با تجربه، اما بدون انرژی لازم برای قطع جریان ضدحملات حریف. جلوتر، مثلث اوزیل، دراکسلر و مولر پشت تیمو ورنر قرار داشتند. روی کاغذ ترکیب جذابی بود، اما در عمل به تیمی بدون ریتم و خلاقیت تبدیل شد.

بازی آلمان در جام جهانی ۲۰۱۸

در دیدار افتتاحیه برابر مکزیک، آلمان تقریباً تمام ویژگی‌های تیم ۲۰۱۴ را از دست داده بود. پرس سنگین و سرعتی مکزیکی‌ها اجازه نداد آلمانی‌ها نفس بکشند. هر بار که توپ لو می‌رفت، ضدحمله‌ای برق‌آسا شکل می‌گرفت.

در دفاع، بواتنگ و هوملس جا می‌ماندند، خدیرا کند واکنش نشان می‌داد و کیمیش که جلو می‌رفت، پشت سرش خالی می‌ماند. نتیجه طبیعی بود: باخت یک بر صفر و شوکی که پایه‌های تیم را لرزاند.

در آن بازی، نویر تنها کسی بود که مانع شکست سنگین‌تر شد، در حالی که مولر و اوزیل تقریباً ناپدید بودند. ورنر تلاش زیادی کرد اما در محاصره مدافعان مکزیک گیر افتاد. آلمان برای اولین بار بعد از سال‌ها، بی‌هدف بازی می‌کرد.

بازی آلمان و سوئد جام جهانی ۲۰۱۸

بازی دوم مقابل سوئد شاید تنها لحظه‌ای بود که آلمانِ لوو دوباره جان گرفت. بعد از دریافت گل اول، تیم با انگیزه برگشت و با گل‌های رئوسی و تونی کروس پیروز شد. گل دقیقه ۹۵ کروس از روی ضربه ایستگاهی، یادآور روح تسلیم‌ناپذیر آلمانی بود.

در آن بازی، عملکرد رئوس و کیمیش قابل‌قبول بود، اما ضعف دفاعی همچنان آشکار بود. آلمان مالک توپ بود، ولی بی‌برنامه.

حذف آلمان در جام جهانی ۲۰۱۸

بازی آخر مقابل کره جنوبی برای آلمان فقط یک هدف داشت: برد برای صعود. اما تیمی که زمانی به ثانیه‌های آخر باور داشت، حالا انگار خودش را باور نداشت.

با وجود مالکیت ۷۵ درصدی توپ، هیچ موقعیت واقعی خلق نشد. کیمیش و دراکسلر بارها سانتر کردند، اما هیچ مهاجمی در محوطه نبود.در دقایق پایانی، با اشتباهات نویر که جلو آمده بود، کره دو گل زد و آلمان به‌طور تاریخی از مرحله گروهی حذف شد.

بازیکنان آلمان در جام جهانی ۲۰۱۸

مربی آلمان در جام جهانی ۲۰۱۸

یواخیم لوو

یواخیم لوو یکی از بزرگ‌ترین مربیان تاریخ فوتبال آلمان بود، اما شاید بزرگ‌ترین اشتباهش این بود که به‌موقع تغییر نکرد. بعد از قهرمانی در ۲۰۱۴، لوو به‌جای بازسازی تیم، تصمیم گرفت همان ترکیب و فلسفه را ادامه دهد. او هنوز به بازیکنانی مثل خدیرا، اوزیل، بواتنگ و هوملس اعتماد می‌کرد، حتی وقتی نشانه‌های افتشان واضح بود.

لوو در سال‌های بعد از قهرمانی، اصرار داشت که فوتبال مالکانه‌اش را با همان ساختار ۴-۲-۳-۱ ادامه دهد، در حالی که جهان فوتبال در حال تغییر بود. تیم‌هایی مثل فرانسه و اسپانیا با سیستم‌های سیال‌تر و سرعتی‌تر بازی می‌کردند، اما آلمان هنوز بر اساس ساختار ثابت و برنامه‌ریزی‌های کند بازی می‌کرد.

مربی تیم ملی آلمان در جام جهانی ۲۰۱۸

بدتر از همه، لوو در مقطعی تصمیم گرفت بعضی از ستاره‌های قدیمی را از تیم کنار بگذارد — مثل مولر، هوملس و بواتنگ — و بعد از مدتی دوباره برگرداندشان. این تناقض‌ها باعث شد که اعتماد بازیکنان و هواداران از بین برود. تیم ملی دیگر آن وحدت آهنین سال‌های قبل را نداشت.

در واقع لوو همان مربی‌ای بود که تیم را به قله رساند، ولی نتوانست آن را از سقوط نجات دهد. او از قهرمان‌سازی به نقطه‌ای رسید که خودش نماد بحران شد.

آلمان جام جهانی ۲۰۲۲

چهار سال بعد از فاجعه روسیه، آلمان با امیدی تازه وارد جام جهانی قطر شد. یواخیم لوو رفته بود، و هانسی فلیک — مردی که با بایرن مونیخ در سال ۲۰۲۰ اروپا را فتح کرده بود هدایت تیم را برعهده داشت.

قرار بود او روح تازه‌ای در مانشافت بدمد، با فوتبال سریع، تهاجمی و مبتنی بر هماهنگی گروهی. اما نتیجه، چیزی میان امید و ناامیدی بود. تیمی که گاهی برق‌آسا بازی می‌کرد، اما هنوز بی‌ثبات و شکننده بود. انگار فوتبال آلمان در تلاش برای بازسازی خودش، راه را پیدا کرده بود اما هنوز توان رفتن نداشت. 

تیم ملی آلمان جام جهانی ۲۰۲۲

فلیک تیمش را با سیستم ۴-۲-۳-۱ به میدان می‌فرستاد؛ سیستمی مشابه بایرن دوران خودش. نویر هنوز درون دروازه بود، کیمیش و گورتسکا محور میانه میدان، و جلوتر از آن‌ها نسل جدیدی از استعدادها: موسیالا، هاورتز، گنابری و هافمن. اما مشکل اصلی جایی دیگر بود آلمان فاقد مهاجم کلاسیک بود.

تیمو ورنر پیش از جام مصدوم شده بود و در غیاب او، هاورتز یا فول‌کروگ به‌صورت ناپایدار در نوک حمله بازی کردند. در دفاع، حضور رودیگر و شول به‌جای بواتنگ و هوملس نشانه تغییر نسل بود، اما هماهنگی کامل وجود نداشت.

آلمان در ظاهر جوان‌تر و پرانرژی‌تر شده بود، اما هنوز همان ضعف‌های قدیمی را یدک می‌کشید: نبود تمرکز، خط دفاعی ناپایدار و از همه مهم‌تر، ناتوانی در تبدیل مالکیت توپ به موقعیت گل.

بازی آلمان جام جهانی ۲۰۲۲

همه چیز طبق برنامه پیش می‌رفت؛ آلمان بازی را کنترل کرده بود، با گل گوندوغان از روی نقطه پنالتی پیش افتاد و موقعیت‌های زیادی داشت. اما در نیمه دوم، دو تعویض هوشمندانه از ژاپن همه چیز را عوض کرد.

سرعت بالای مهاجمان آسیایی دوباره همان ضعف کلاسیک دفاع آلمان را برملا کرد. دو ضدحمله، دو گل، و یک شکست غیرقابل باور. در آن بازی، موسیالا پدیده واقعی تیم بود جوانی خلاق که با دریبل‌هایش دفاع ژاپن را به هم ریخت اما نبود تمام‌کنندگی در خط حمله باعث شد همه تلاش‌هایش بی‌ثمر بماند.

هاورتز در نقش مهاجم مرکزی گم شده بود، گنابری موقعیت‌ها را از دست داد و نویر هم در گل دوم ژاپن اشتباه داشت. آن شکست، بوی ناامیدی آشنا را زنده کرد: مثل روسیه ۲۰۱۸، تیمی که کنترل داشت، اما نمی‌توانست ببرد. 

بازی های آلمان جام جهانی ۲۰۲۲

بازی دوم مقابل اسپانیا اما تصویری متفاوت از آلمان نشان داد. این بار تیم فلیک با روحیه و تمرکز بیشتری وارد میدان شد. نبرد دو تیمی که هر دو عاشق مالکیت توپ بودند، به یکی از زیباترین بازی‌های مرحله گروهی تبدیل شد.

موسیالا در این دیدار فوق‌العاده بود؛ بارها بین خطوط دفاعی اسپانیا نفوذ کرد و موقعیت ساخت. هاورتز نیمکت‌نشین بود و نیکلاس فول‌کروگ به‌عنوان تعویض طلایی آمد و گل تساوی را زد گل مهمی که امید را زنده نگه داشت.

نویر چند واکنش کلیدی داشت، و رودیگر رهبری دفاع را به‌خوبی انجام داد. برای اولین بار، آلمان شبیه تیمی منسجم به‌نظر می‌رسید. اما هنوز مشخص بود که ساختار تیم پایدار نیست؛ هر بازی، ترکیب متفاوتی داشت و فلیک هنوز نمی‌دانست بهترین ۱۱ نفرش چه کسانی‌اند. 

حذف آلمان جام جهانی ۲۰۲۲

آلمان برای صعود باید می‌برد و منتظر نتیجه اسپانیا–ژاپن می‌ماند. تیم با انرژی وارد شد و موقعیت‌های زیادی ساخت، اما دوباره همان داستان تکراری: موقعیت‌های زیاد، گل‌های کم.

کیمیش که در پست دفاع راست بازی می‌کرد، از پست تخصصی‌اش دور بود و تأثیرگذاری همیشگی را نداشت. گنابری گل زد، اما فرصت‌های دیگری را از دست داد. هاورتز که از نیمه دوم وارد زمین شد، دبل کرد و نشان داد اگر اعتماد به او زودتر داده می‌شد، شاید نتیجه متفاوت بود.

در پایان، آلمان ۴–۲ برد، اما ژاپن با شگفتی اسپانیا را شکست داد و مانشافت برای دومین دوره پیاپی از مرحله گروهی حذف شد — اتفاقی که تا پیش از ۲۰۱۸ هرگز در تاریخ فوتبال آلمان رخ نداده بود. 

بازیکنان آلمان در جام جهانی ۲۰۲۲

مربی آلمان در جام جهانی ۲۰۲۲

هانسی فلیک

وقتی فلیک بعد از لوو روی نیمکت آلمان نشست، همه انتظار داشتند که او همان کاری را بکند که در بایرن مونیخ انجام داد: بازگرداندن انرژی، سرعت و هماهنگی.
در شروع کارش، همین‌طور هم شد چند پیروزی پرگل در مقدماتی جام جهانی، لبخند دوباره روی لب هواداران، و این تصور که تیم به مسیر درست برگشته.

اما مشکل اصلی جای دیگری بود:

آلمانِ فلیک در ظاهر جذاب بازی می‌کرد، اما در دفاع به‌شدت ضعیف بود. تیم بیش از حد هجومی چیده می‌شد؛ کیمیش و گوندوغان همزمان جلو می‌رفتن و فضای پشت سرشون خالی می‌موند. این یعنی همون مشکلی که در ۲۰۱۸ داشت، در ۲۰۲۲ هم تکرار شد.

مربی فوتبال آلمان در جام جهانی ۲۰۲۲

در جام جهانی قطر، فلیک نتونست تعادل دفاع و حمله رو پیدا کنه. مثلاً برابر ژاپن، تیم بعد از گل اول، بی‌احتیاط شد و فشرده‌گی وسط زمین از بین رفت. بازیکنان جوان مثل موسیالا عالی بودن، اما ساختار تیمی اجازه درخشش کاملشون رو نمی‌داد.

بزرگ‌ترین ایراد فلیک شاید این بود که به جای ساختن تیم جدید، فقط تیم لوو را با سرعت بیشتر تکرار کرد. نه فلسفه عوض شد، نه روحیه. نتیجه هم تکرار شد: حذف از مرحله گروهی.

بعد از جام جهانی، فلیک چند فرصت دیگر هم داشت تا اوضاع را درست کند، اما عملکرد ضعیف در بازی‌های دوستانه باعث شد که فدراسیون بالاخره تصمیم به اخراجش بگیرد تصمیمی تاریخی، چون هیچ مربی تیم ملی آلمان تا آن زمان وسط کار برکنار نشده بود.

فوتبال آلمان در جام جهانی

بعد از قهرمانی ۲۰۱۴، آلمان توی سیستم خودش گیر کرد. یواخیم لوو هنوز با همون ۴-۲-۳-۱ بازی می‌کرد، بدون اینکه بفهمه دنیا عوض شده.

دو هافبک کند مثل کروس و خدیرا وسط زمین می‌موندن، فاصله بین خطوط زیاد بود و فضاهای خالی پشت سرشون پر از خطر. آلمان توپ رو کنترل می‌کرد، ولی کنترل بازی از دستش در می‌رفت. فوتبالش پر از پاس‌های افقی بود، بدون ایده، بدون ضربه نهایی.

تیم آلمان در جام جهانی

هانسی فلیک که اومد، خواست این نظم قدیمی رو با سرعت و پرس بالا ترکیب کنه، ولی هماهنگی وجود نداشت. تیم ملی مثل بایرن نبود که بازیکن‌ها سال‌ها کنار هم بازی کرده باشن.

پرسینگ بالا جواب نمی‌داد، هافبک‌ها جای همو می‌گرفتن و وقتی توپ از دست می‌رفت، کل ساختار فرو می‌ریخت. نتیجه همون شد: مالکیت زیاد، موقعیت‌های زیاد، اما گل کم و ضدحمله‌های مرگ‌بار از حریف‌ها.

در واقع، مشکل اصلی آلمان توی سیستمش خلاصه می‌شه؛ تیمی که بیش از حد منظم و قابل پیش‌بینیه. فلسفه‌ای که زمانی باعث قهرمانی شد، حالا نقطه ضعف شده.

فوتبال امروز نیاز به انعطاف، خلاقیت و ریسک‌پذیری داره — چیزایی که تو مانشافت مدرن کم‌رنگ شدن. تا وقتی آلمان نتونه از این چارچوب بسته بیرون بیاد، هر مربی‌ای هم بیاد، نتیجه یکیه: تیمی زیبا روی کاغذ، ولی بی‌خطر توی زمین.

تیم ملی آلمان در جام جهانی

در نهایت، بحران تیم ملی آلمان فقط یک سقوط مقطعی نبود، یه زنگ خطر جدی بود برای کل سیستم فوتبال این کشور. تیمی که زمانی نماد نظم، قدرت و برنامه‌ریزی بود، حالا خودش قربانی همین نظم خشک و بی‌انعطاف شده.

از بیرون همه‌چیز هنوز حرفه‌ای به نظر می‌رسه، ولی درون تیم، تعادل بین ساختار و خلاقیت از بین رفته. مانشافت هنوز پر از استعداد و کیفیت فردیه، اما تا وقتی فلسفه‌اش رو به‌روز نکنه و جسارت برگشتن به ریشه‌های واقعی خودش رو نداشته باشه، راهی برای برگشت به اوج پیدا نمی‌کنه.

آلمان باید دوباره یاد بگیره که فوتبال فقط درباره‌ی نظم نیست، درباره‌ی احساس، خلاقیت و ریسک کردنه — همون چیزایی که روزی باعث شد قهرمان دنیا بشه. 

 ⏬مقالات پیشنهادی⏬

تاریخچه آلمان در جام جهانی
 فیبا میزبانی دیدار ایران و عراق را از کشورمان گرفت!تاریخچه فرانسه در جام جهانی